In de transitie naar buurtteams zijn stedelijk veel voormalig ambulant ondersteuners overgekomen naar Buurtteam Amsterdam vanuit verschillende AO-partijen. Zij zijn nu buurtteammedewerkers en werken verspreid over de buurtteams in Amsterdam. Zo ook Emine Cevik, die sinds 2018 als ambulant ondersteuner werkte bij Leven en Zorg. Ze werkte vooral met cliënten met een GGZ-achtergrond. Zij werkt nu 36 uur per week als buurtteammedewerker in buurtteam Erasmusparkbuurt in Amsterdam-West. Emine vertelt over haar eerste ervaringen bij het buurtteam.
Hoe is het allemaal begonnen?
Emine: “In 2020 kregen we van onze werkgever te horen: de gemeente gaat een en ander veranderen, maar we weten nog niet wat dit voor jullie betekent. De informatie kwam geleidelijk naar ons toe. Ik heb mij gelijk ingeschreven voor de SIGRA-nieuwsbrief en ben ook bij de informatiebijeenkomsten geweest. We konden ook mailen met vragen. Uiteindelijk heb ik in maart 2021 de keuze gemaakt voor Buurtteam Amsterdam West en ben ik per 1 juni hier begonnen.”
Waarom heb je voor West gekozen?
“Ik woon zelf in Nieuw-West, maar ik ben opgegroeid in Bos & Lommer. Ik wilde een bijdrage leveren aan deze wijk. Ik had ook cliënten hier wonen, dus dat kwam goed uit. Het was namelijk wel de bedoeling dat je ergens ging werken waar je ook cliënten had. Ik had ook cliënten in andere stadsdelen. Die moest ik helaas overdragen aan andere buurtteams.”
Hoe namen de cliënten het op dat ze een andere begeleider krijgen?
“Sommige cliënten vonden het wel lastig, ik kwam er al een hele tijd. Om dan overgedragen te worden aan een nieuw iemand, dat is best een hele stap. Sommige cliënten dachten ook dat er behalve een andere begeleider niets zou veranderen aan de zorg. Dat had de gemeente ook zo gecommuniceerd. Maar dat is in de praktijk niet zo. Dat is dan wel vervelend, om die boodschap te moeten brengen. Maar ik probeer het uit te leggen en meestal begrijpen ze het wel.”
Kun je daar een voorbeeld van geven?
“Ik had een cliënt in Oost en daar kwam ik wekelijks op huisbezoek. Ze had voor haar hulpvraag ook naar ons toe kunnen komen, maar daar gaf ze niet de voorkeur aan. Nu moet ze naar het buurtteam toe komen, wat voor haar 2 minuten lopen is, maar toch, ze is het niet gewend. En ze kan niet wekelijks op een vast tijdstip terecht. Ze wordt waarschijnlijk gekoppeld aan een maatje, omdat haar hulpvraag opgepakt kan worden door een vrijwilliger. Daarnaast is ze op zoek naar een woning, daarvoor moet ze naar een spreekuur komen. Haar hulpvragen worden dus opgesplitst. Er wordt van haar verwacht dat ze initiatief neemt. Dat is voor haar best wennen.”
Wat vind je zelf van deze ontwikkeling?
“Voor veel mensen is het wel goed, want ze komen weer in beweging. Zeker in coronatijd kwamen ze bijna de deur niet uit en ze werden erg passief. Dat is voor niemand goed. Voor oudere mensen is het wel lastiger, want zij zijn bepaalde patronen gewend. Ze vinden het lastig om iemand te vertrouwen. Als ze dan bijvoorbeeld ineens een vrijwilliger krijgen, die een boodschap voor ze doet of de post helpt sorteren, dan voelen ze zich minder serieus genomen. Een vrijwilliger voelt als vrijblijvend, ze denken dat ze niet op zo iemand kunnen rekenen. Terwijl we in de praktijk veel met vaste vrijwilligers werken. Het is dus meer een gevoel.”
Is de overgang van ambulante ondersteuning naar de buurtteams dan wel een goed idee?
“Over het algemeen vind ik het een positieve ontwikkeling. Mijn rol is nu heel anders. Ik was gewend om alles zelf op te pakken. Natuurlijk werden er ook wel zaken opgepakt door andere partijen, zoals een advocaat of het OKT, maar de rest deed ik allemaal zelf. Nu hoor ik hier: dit kun je met een vrijwilliger doen, hier kun je een schuldhulpverlener voor inschakelen. Je bent veel meer regievoerder. Je kijkt: wat heeft de Amsterdammer nodig en wie kan ik daarbij inschakelen? Je monitort meer. Voor mij was dat in het begin wel even wennen, ook omdat ik de organisatie nog niet zo goed kende. Het is soms lastig onderscheid maken: wat doe ik zelf en waarvoor vraag ik een ander? Maar mettertijd werd dat wel duidelijker. En het voordeel is dat ik nu meer mensen tegelijk kan helpen. Dat is natuurlijk ook het hele idee erachter.
Wat ik ook nog positief vind van de buurtteams, is dat je buurtgericht werkt. Eerder had ik cliënten in de hele stad, dus ik ging met het OV de hele stad door, van Noord naar Zuid naar West. Dat vond ik wel eens zonde van de tijd en de kosten. Nu woont iedereen in de buurt van ons buurtteam. Dat is echt een groot voordeel. Zij komen makkelijker bij ons langs en wij makkelijker bij hen. En daarnaast heb je nu ook de kans om je echt in de buurt te verdiepen. Voorheen wist ik van alle stadsdelen een beetje, maar nu kan ik me echt in Bos en Lommer verdiepen. Dat vind ik heel fijn.”
Hoe ben je als collega ontvangen bij buurtteam Erasmusparkbuurt?
“Heel goed. Wat ik heel fijn vond, was dat ik ben gekoppeld aan een buddy. Mijn buddy heeft mij vanaf dag 1 begeleid en ik heb ook veel contact met een andere collega. Dat is wel echt fijn, zeker nu niet iedereen op kantoor werkt in verband met de coronamaatregelen.”
Heb je ook trainingen gevolgd?
“Ja, de eerste weken kreeg ik trainingen van de systemen waarmee we werken. Verder zijn er nog allerlei trainingen waar je je voor kunt opgeven, zoals de basistraining buurtteammedewerker, een training pgb, een training kindermishandeling. Ik heb me daar zelf voor aangemeld. Ik merkte dat ik tijdens de trainingen voor de casuïstiek interessant en leerzaam vond. Een powerpoint of E-learning kan een mooie basis zijn voor de theorie, maar dan zou je dat zeker moeten aanvullen met een stukje praktijk en interactie.”
Het klinkt alsof je er al helemaal in zit!
“Ja, dat is wel zo, haha. Ik ben iemand die regelmatig reflecteert, dus ja, ik heb er wel over nagedacht hoe ik dit wilde aanpakken in het buurtteam.”